Biblioteka marzeń

Światowy Dzień Książki był wczoraj (23 kwietnia), ale u mnie, za oceanem, ciągle się nie skończył, więc jeszcze zdążę opowiedzieć o miejscu, gdzie trwa on cały rok.

Princeton w stanie New Jersey kojarzy się przede wszystkim ze świetnym uniwersytetem. Ale kiedy tu przyjechałam, szybko się przekonałam, że sercem tego miasteczka jest Biblioteka Publiczna. Chodzę tam codziennie nie tylko po to, żeby czytać. Kilka razy dziennie odbywają się tu konwersacje dla cudzoziemców. Każdy, kto tylko chce, może przyjść i uczestniczyć w nich ZA DARMO. Prowadzą je wolontariusze, pomysłowi i zawsze przygotowani.

Dziś w mojej międzynarodowej grupie rozmawialiśmy o miejscach, w których czujemy się komfortowo. Wszyscy pomyśleliśmy o tym samym, czyli o tej bibliotece. – Opowiadam moim znajomym, że to jest teraz mój drugi dom – mówiła Koreanka. Czasem przychodzę z dziećmi i potem mam kłopot, żeby je stamtąd wyprowadzić, bo trzecie piętro całe jest dla nich: setki książek w wielu językach na niskich półkach zapraszają, żeby je wyjmować i oglądać. Jest też kolejka i samochodziki, poduszki do siadania i przewalania się po wykładzinie. Moje młodsze dziecko szybko znalazło drogę do łazienki świetnie przystosowanej dla dzieci, z niskimi sedesami i umywalkami. Stamtąd też nie chciało wyjść. Za to starszy nie opuści żadnego spotkania swojego Klubu Lego w niedzielę. Nastolatki mają swoje zajęcia, a imigranci przygotowują się do egzaminu pozwalającego uzyskać obywatelstwo.

Od rana do nocy, siedem dni w tygodniu trwają tu jakieś zajęcia, a to z opowiadania bajek (również po hiszpańsku), kreatywnego pisania, śpiewu, tańca i różańca (niemal :)), a wieczorami odbywają się spotkania z pisarzami i ludźmi kultury. Kiedy zostajesz członkiem biblioteki, możesz wypożyczać nie tylko książki i e-booki, ale też filmy z wielkiej kolekcji, i nawet z domu masz dostęp do amerykańskich czasopism. Problemem wielu polskich bibliotek jest brak nowości – tutaj, sprawdziłam, są już dostępne książki omawiane w ostatnim niedzielnym dodatku literackim do „New York Timesa”. Głośną biografię Updike’a ktoś właśnie wypożyczył, ale ciągle jest e-book.

W wielu polskich czytelniach dawniej królowały surowe panie z „zasznurowanymi ustami”, które pilnowały ciszy. Tutaj, przy kantorku pań bibliotekarek, cały czas trwają pogawędki, niektórzy przychodzą przede wszystkim po to, by porozmawiać z nimi. Gdzie nie spojrzysz, leżą wyeksponowane książki. Z jednej strony cały Márquez, z drugiej poezja z całego świata, nowy przekład Rilkego sąsiaduje z wyborem Amiri Baraki, który urodził się w pobliskim Newark i zmarł w styczniu tego roku. Jutro pewnie czyjaś czujna ręka wybierze inne książki i ułoży je zachęcająco, żeby czytelnicy mogli sobie przechodząc, wertować.

Kiedy próbuję siłą wyciągnąć stąd dzieci, myślę jednocześnie, że sama chętnie siedziałabym tu non stop. Na naszych zajęciach Włoszka opowiadała dziś, że w żadnym z włoskich miast takiej biblioteki nie ma. W Polsce wiem, że jest coraz więcej miejscowości, gdzie biblioteki stają się centrum życia kulturalnego. Sporo pieniędzy z funduszy ministerialnych idzie na ich rozwój. Znacie Państwo takie miejsca, biblioteki marzeń, z których nie chce się wychodzić?